29 de septiembre, huelga general en Hegoalde.
Greba Orokorra Hego Euskal Herrian (Ekainak 29)
Grève générale au Pays basque (Hegoalde) 2010-6-29
Iruñea:
Donosti: 
Bilbo:
Gasteiz:
Donosti: Bilbo: Gasteiz:
Langileria borrokan ofentsiba burgesari aurre egiteko
Baionako karriketara atera dira langileak eraso kapitalistari erantzuteko. Ekainaren 29an Hegoaldeko langileen txanda izango da, greba orokorrerako deialdia egina baitago.(2010eko ekainaren 24a)
Bayonne, 24 juin 2010
Soviet Russia, the first country in the world to allow abortion
DECREE ON ABORTION
People's Commissariat of Health, On the Protection of Women's Health.
November 18, 1920
During the past decades the number of women resorting to artificial discontinuation of pregnancy has grown both in the West and in this country. The legislation of all countries combats this evil by punishing the woman who chooses to have an abortion and the doctor who makes it. Without leading to favorable results, this method of combating abortions has driven the operation underground and made the woman a victim of mercenary and often ignorant quacks who make a profession of secret operations. As a result, up to 50 per cent of such woman are infected in the course of operation, and up to 4 per cent of them die.
The Workers' and Peasants' Government is conscious of this serious evil to the community. It combats this evil by propaganda against abortions among working women. By working for socialism, and by introducing the protection of maternity and infancy on an extensive scale, it feels assured of achieving the gradual disappearance of this evil. But as the moral survivals of the past and the difficult economic conditions of the present still compel many women to resort to this operation, the People's Commissariats of Health and of Justice, anxious to protect the health of the women and considering that the method of repressions in this field fails entirely to achieve this aim, have decided:
1) To permit such operations to be made freely and without any charge in Soviet hospitals, where conditions are assured of minimizing the harm of the operation.
2) Absolutely to forbid anyone but a doctor to carry out this operation.
3) Any nurse or midwife found guilty of making such an operation will be deprived of the right to practice, and tried by a People's Court.
4) A doctor carrying out an abortion in his private practice with mercenary aims will be called to account by a People's Court.
People's Commissar of Health, N. Semashko.
People's Commissar of Justice, Kurskii.
Source: N. A. Semashko, Health Protection in the USSR (London: Gollancz, 1924), pp. 82-84.
Marx: "Erlijioa herriaren opioa da"
"Sufrimendu ERLIJIOSOA aldi berean sufrimendu errealaren ADIERAZPENA da eta aldi berean sufrimendu errealaren aurkako PROTESTA. Erlijioa sorkari zanpatuaren hasperena da, bihotzik gabeko mundu baten sentimendua, espiriturik gabeko baldintza baten espiritua den bezala. Populuaren OPIOA da.Populuaren zorion LILURAZKO gisa erlijioa gainditzea haren zorion ERREALA exigitzea da. Lilurak baldintza baten gainean abandonatzearen exigentzia LILUREN BEHARRA DUEN BALDINTZA BAT ABANDONATZEAREN EXIGENTZIA da. Erlijioaren kritika ERNAMUINEAN NEGAR-HERRIAREN kritika da, zeinaren AUREOLA baita erlijioa.
Kritikak erauzi egin ditu lore imajinarioak katetik, ez gizakiak kate fantasiagabea eta kontsolamendugabea eraman dezan, baizik eta katea jaurti dezan eta lore biziak har ditzan. Erlijioaren kritikak desliluratu egiten du gizakia desliluratu batek bezala pentsa, obra, bere errealitatea taxu dezan, arrazoira heldutako gizaki batek bezala, bere buruaren inguruan eta horregatik bere eguzkiaren inguruan higi dadin. Erlijioa eguzki lilurazkoa baizik ez da, gizakiaren inguruan higitzen dena, hura bere inguruan higitzen ez den bitartean.
Beraz, HISTORIAREN EGINKIZUNA, EGIAREN HARANDIA desagertu denean, HONANDIAREN EGIA ezartzea da."
—Karl Marx; Hegel-en zuzenbide-filosofiaren kritika (sarrera)." Poster boltxebikea
"IMPERIALISM and RELIGION.The path for imperialist oppression in colonies is laid by the priest-missionaries with the help of the poisonous narcotic of religion.
Ekainak 29, Greba Orokorra Hego Euskal Herrian
29 de junio, Huelga General en Hego Euskal Herria
29 junio 2010
PIKETEAK INDARTU! Eskirolik ez!
29 junio 2010
Lutte Ouvriere, trotskismoaren kontra, autodeterminazioaren kontra.
"Gonzalez hiltzaile, Mitterrand laguntzaile!" (Baiona, Lapurdi)
"Votons Mitterrand" (LO)
"Votons Mitterrand" (LO)
K. Liebknecht: Message of Greetings by the Spartakusbund to the Founding Congress of the Communist Workers Party of Poland (1918)
Only the social revolution of the German proletariat can extend the socialist upheaval of the working class which has begun in Russia into the world revolution of the international proletariat. Only the world revolution can and will secure an enduring and well-founded peace in the interests of all peoples. Only this can and will root out national antagonisms and replace nationalist hate by the closest solidarity of the peoples. Only this can free the working masses of all countries from the prison house of political oppression, social deprivation and economic exploitation…Counterrevolution or social revolution —that is the iron alternative that imposes itself today on the German proletariat. It will pursue its struggle with greater zeal and much more rapidly achieve success the more it receives support and e
ncouragement through the revolutionary struggle of its class comrades in other countries.In your congress, in your decision to unite your ranks in order to increase your forces, to raise the readiness of the Polish proletariat to struggle, the revolutionary German proletariat sees a new signal of expanding world storm —the social revolution which alone can unite and revive the Polish nation on the ground of socialism.
All our wishes go to you.
Long live the social revolution of the Polish proletariat!
Long live the social revolution of the German proletariat!
Long live the Russian Soviet Republic!
Long live the world revolution of the international proletariat!
—Karl Liebknecht, December 1918.
Las Posibilidades de un Fascismo Español (Andreu Nin, 1933)
(EXTRACTO)Para conseguir la incorporación de las masas y transformar la lucha contra el fascismo en lucha por el poder, hay que realizar toda la campaña con consignas de carácter democrático, tales como:
1. Disolución de las Constituyentes y elección de nuevas Cortes, con derecho a voto a partir de los 18 años.
1. Disolución de las Constituyentes y elección de nuevas Cortes, con derecho a voto a partir de los 18 años.
2. Derechos políticos para los soldados.
3. Confiscación pura y simple de los bienes de la Iglesia y de las congregaciones religiosas.
4. Abolición de la ley de Defensa de la República.
5. Lucha contra la ley de Orden público.
6. Abolición de los tribunales militares.
7. Solución radical al problema de las nacionalidades.
8. Asignación a los representantes en Corporaciones públicas de sueldos no superiores a los del obrero calificado.
9. Disolución de las organizaciones monárquicas.
10. Disolución de la Guardia Civil, del Cuerpo de Seguridad y de los Guardias de Asalto.
11. Formación de tribunales obreros y campesinos para juzgar a los responsables de la matanza de la clase obrera.
12. Constitución de milicias antifascistas populares, con una dirección centralizada formada por representantes de los partidos y organizaciones obreras.
—Andreu Nin, Algecirasen, 1933ko apirilean, “Comunismo” aldizkarian argitaratua.
—Andreu Nin, Algecirasen, 1933ko apirilean, “Comunismo” aldizkarian argitaratua.
Karl Marx: Bakuninen 'Estatismoa eta Anarkia' obrari buruzko albo-oharrak (laburbilduma)
Auzia da: proletalgoa bada klase menderatzailea, zeinen gainean menderatuko du? Horrek esan nahi du beste proletalgo bat geratuko dela menderakuntza berri horren, estatu berri horren mendeko izango dena.Horrek inplikatzen du beste klaseak, batez ere klase kapitalista oraindik existitzen den bitartean, eta proletalgoa horren aurka borrokan ari den bitartean (zeren proletalgoak gobernu-boterea lortzean haren etsaiak eta gizartearen antolakuntza zaharra ez dira artean desagertuta egongo), bortxazko bitartekoak erabili beharko ditu, hau da, gobernu-bitartekoak: berak klase izaten jarraitzen duen bitartean eta klase-borroka sorrarazten duten baldintza ekonomikoak eta klaseen existentzia desagertu ez den bitartean, horiek kendu edo bortxaz eraldatu behar dira eta horiek eraldatzeko prozesua bortxaz bizkortu behar da.
Adibidez,…nekazari arruntak, nekazari jendailak, zeink, ongi ezaguna denez, ez dute marxisten onginahia, eta zeina zibilizazioaren mailarik apalenean aurkitzen baita, segur aski hiriko eta fabrikako proletalgoa izango du gobernatzaile.
Horrek esan nahi du, nekazariak en masse jabetza pribatuaren jabe gisa existitzen diren tokian, horiek gehiengo gutxi-asko ohargarria eratzen duten tokian, Europa Mendebaleko kontinenteko estatu guztietan bezala, zeinean oraindik ez baitira desagertu eta soldatapeko nekazariek oraindik ez baitituzte ordeztu, Ingalaterran bezala, hor honako hau gerta daiteke: edo nekazariek langile ororen iraultzaren porrota prebenitu edo bukatzen dute, orain arte Frantzian egin duten bezala; edo bestela proletalgoak (zeren nekazari jabeduna ez baita proletalgokoa, eta gaurko egoeran horkoa bada ere, ez du pentsatzen horkoa denik), gobernuak bezala, neurriak hartu behar ditu nekazariak zuzenean bere egoera hobetzea ahalbidetzeko beharrezkoak direnak, hau da, hura iraultzarako irabazteko; neurri horiek, hala ere, bere baitan dituzte lurraren jabetza pribatutik jabetza kolektiborako iragaitza ahalbidetuko duten haziak, halako moldez, non nekazaria horretara iritsiko den ekonomikoki bere akordioz; baina garrantzitsua da nekazariari ez kontrajartzea, adibidez, herentzia-eskubidearen abolizioa edo haren jabetzaren abolizioa aldarrikatuz; azken hori maizter kapitalistak nekazariak kanporatu dituenean bakarrik da ahalgarri, eta horrela nekazaria hiriko langilea bezain proletario, soldatapeko bihurtzen da, horrela berak ere azken horren interes berak ditu bitartegabe eta ez zeharka. Hala ere, partzelen jabetza gutxiago indar daiteke partzela-esleipenen tamaina handituz sail handiagoak nekazalgoaren artean banatuz, Bakuninen kanpaina iraultzailean bezala.
«Edo, auzi hori ikuspuntu nazionaletik kontsideratzen bada, orduan suposatu behar da alemaniarrentzat eslabiarrak, arrazoi berarengatik, esklabotza-dependentziazko harreman berean ezarriak izango direla alemaniar proletalgo garaitzailearekiko, nola azken hori bere burgesiarekiko aurkitzen den.»
Eskolume-astakeria! Iraultza sozial erradikal bat garapen ekonomikoko baldintza historiko jakin batzuei loturik dago; horiek dira haren premisak. Bakarrik da ahalgarri, non produkzio kapitalistarekin proletalgo industrialak gutxienez posizio esanguratsu bat herri-masan hartzen baitu. Eta garaipenerako aukeraren bat izan dezan, gai izan behar du mutatis mutandis gutxienez nekazarien alde zuzenan egiteko, burgesia frantsesak bere iraultzan nekazalgo frantsesaren alde egin zuen garai hartan bezala. Ideia bikaina pentsatzea lanaren aginteak landako lanaren zapalkuntza inplikatzen duela! Baina hor agertzen da Bakunin jaunaren pentsamendurik sakonena. Ezertxo ere ez du ulertzen iraultza sozialaz, bere erretorika politikoaz bakarrik; haren baldintza ekonomikoak ez dira existitzen berarentzat. Eta nola aurreko formazio ekonomiko guztiek, garatuek edo garatu gabeek, langilearen esklabotza inplikatu zutenez gero (soldatapeko langile, nekazari, etab., bezala), berak imajinatzen du iraultza erradikala era berean ahalgarria dela formazio horietan guztietan. Areago, iraultza sozial europarra nahi du, zeinaren oinarri ekonomikoa produkzio kapitalista baita, errusiar edo eslabiar herri artzain edo nekazarien mailan burutzea, eta horrek ez dezala gainditu maila hori, nahiz eta berak ikus dezakeen nabigazioak desberdintasunak sortzen dituela neba-arreben artean; baina, noski, desberdintasun hori politikari guztiei ezaguna zaielako bakarrik pentsatzen du nabigazioan! Nahimena da iraultza sozial baten oinarria, eta ez baldintza ekonomikoak.
Estatu dagoen tokian ezinbestez dago menderakuntza eta, ondorioz, esklabotza ere badago; esklabotza gabeko menderakuntza, ezkutukoa edo maskaratua, pentsaezina da –horregatik gara gu estatuaren etsai.Zer esan nahi du proletalgoak klase menderatzaile gisa antolatuak?
Esan nahi du proletalgoak banaka klase ekonomikoki probilegiatuen aurka borroka egin ordez, nahikoa indar eta antolakuntza lortu duela hertsapen-bitarteko orokorrak erabiltzeko haien aurkako borrokan; baina erabil ditzakeen bitarteko ekonomikoak dira haren izaera propioa gainditzea soldatapeko langile gisa eta hortik klase bezala; haren garaipena osoa denean, haren menderakuntza ere amaitu egingo da, izan ere haren klase-izaera desagertu egingo da.
Proletalgo osoa egongo al da gobernuaren gailurrean?
Trade-Union batean, adibidez, Union osoak eratzen al du haren komite betearazlea? Fabrikako lanaren banaketa guztia bukatuko al da eta hartatik sortzen diren funtzio desberdinak? Eta Bakuninen behetik gorako erakuntzan, mundu guztia egongo al da gailurrean? Horrela bada inor ez da egongo azpian. Erkidegoko kide guztiek aldi berean administratuko al dituzte erregioaren interes komunak? Orduan ez dago desberdintasunik erkidegoaren eta erregioaren artean.
40 milioi inguru alemaniar daude. Adibidez, 40 milioi kide horiek gobernuaren kide izango al dira?
Certainly [Jakina] Zeren gauza erkidegoen autogobernuarekin hasten baita.
Orduan ez da egongo gobernurik, ez estaturik; baina estatu bat baldin badago, agintariak eta esklaboak egongo dira.
Horrek soilik esan nahi du klase menderatzailea desagertu denean ez dela egongo estaturik gaurko zentzu politikoan.
Dilema marxisten teorian erraz ebazten da. Herri-gobernuaz haiek (hau da, Bakuninek) ulertzen dute herri-gobernua herriak hautatutako ordezkari kopuru txiki batek eratua.
Asine! [Astoa] Hori ergelkeria demokratikoa, berritsukeria politikoa da! Hauteskundeak –errusiar komuna txikienean eta artelen aurkitzen den forma politikoa. Hauteskundearen izaera ez dago izen horren baitan baizik oinarri ekonomikoan, botoemaileen eragintruke ekonomikoan, eta funtzioek politiko izateari utzi dioten bezain laster, 1) jadanik ez da existitzen gobernu-funtziorik; 2) funtzio orokorren banaketa errutinazko gai bihurtu da, menderakuntzarik inplikatzen ez duena; 3) hauteskundeek galdu egiten dute gaurko beren izaera politikoa.
Herri osoaren sufragio unibertsala –
Herri osoa bezalako zerbait, hitzaren gaurko zentzuan mamu bat da –
Bere ordez
kariak eta estatu-agintariak hautatzeko – hori da Marxisten azken hitza, baita eskola demokratikoarena ere – gutxiengo agintariaren despotismoa ezkutatzen duen gezur bat da, eta gezur hori hainbat arriskutsuagoa da herriaren nahimena deituaren adierazpen gisa agertzen den heinean.
Jabetza kolektiboarekin herriaren nahimen deitua desagertu eta lekua uzten dio kooperatibaren benetako nahimenari.
Horrela emaitza da herriaren gehiengo zabalari gutxiengo pribilegiatuak ezartzen dion kontrola. Baina gutxiengo hori, hala diote marxistek,
Non?
Langileek osatua izango da. Bai, oso litekeena da langile ohiak izatea, baina herriaren ordezkari edo agintari bihurtu diren bezain laster, langile izateari uzten diote –
Fabrika-jabe bat kapitalista izateari uzten ez dion bezala zinegotzi hautatu dutelako –
«eta langile arrunten mundu osoari estatutasunaren gaindegitik behera begiratuko dio; jadanik ez dute herria ordezkatuko, beren buruak eta herria gobernatzeko beren uziak bakarrik. Hau zalantzan jartzen duenak ez daki ezertxo ere giza naturaz».
Bakunin jaunak gutxienez ezagutuko balu langile-fabrika kooperatiba bateko kudeatzailearen posizioa, menderakuntzari buruzko fantasia horiek guztiak pikutara joango lirateke. Bere buruari galdetu beharko ziokeen: zer forma hartu beharko lituzkete kudeaketa-funtzioek horrelako langile-estatu baten barruan, izen hori eman nahi badio?
Dilema marxisten teorian erraz ebazten da. Herri-gobernuaz haiek (hau da, Bakuninek) ulertzen dute herri-gobernua herriak hautatutako ordezkari kopuru txiki batek eratua.
Asine! [Astoa] Hori ergelkeria demokratikoa, berritsukeria politikoa da! Hauteskundeak –errusiar komuna txikienean eta artelen aurkitzen den forma politikoa. Hauteskundearen izaera ez dago izen horren baitan baizik oinarri ekonomikoan, botoemaileen eragintruke ekonomikoan, eta funtzioek politiko izateari utzi dioten bezain laster, 1) jadanik ez da existitzen gobernu-funtziorik; 2) funtzio orokorren banaketa errutinazko gai bihurtu da, menderakuntzarik inplikatzen ez duena; 3) hauteskundeek galdu egiten dute gaurko beren izaera politikoa.
Herri osoaren sufragio unibertsala –
Herri osoa bezalako zerbait, hitzaren gaurko zentzuan mamu bat da –
Bere ordez
kariak eta estatu-agintariak hautatzeko – hori da Marxisten azken hitza, baita eskola demokratikoarena ere – gutxiengo agintariaren despotismoa ezkutatzen duen gezur bat da, eta gezur hori hainbat arriskutsuagoa da herriaren nahimena deituaren adierazpen gisa agertzen den heinean.Jabetza kolektiboarekin herriaren nahimen deitua desagertu eta lekua uzten dio kooperatibaren benetako nahimenari.
Horrela emaitza da herriaren gehiengo zabalari gutxiengo pribilegiatuak ezartzen dion kontrola. Baina gutxiengo hori, hala diote marxistek,
Non?
Langileek osatua izango da. Bai, oso litekeena da langile ohiak izatea, baina herriaren ordezkari edo agintari bihurtu diren bezain laster, langile izateari uzten diote –
Fabrika-jabe bat kapitalista izateari uzten ez dion bezala zinegotzi hautatu dutelako –
«eta langile arrunten mundu osoari estatutasunaren gaindegitik behera begiratuko dio; jadanik ez dute herria ordezkatuko, beren buruak eta herria gobernatzeko beren uziak bakarrik. Hau zalantzan jartzen duenak ez daki ezertxo ere giza naturaz».
Bakunin jaunak gutxienez ezagutuko balu langile-fabrika kooperatiba bateko kudeatzailearen posizioa, menderakuntzari buruzko fantasia horiek guztiak pikutara joango lirateke. Bere buruari galdetu beharko ziokeen: zer forma hartu beharko lituzkete kudeaketa-funtzioek horrelako langile-estatu baten barruan, izen hori eman nahi badio?
Baina jende hautatu hori kartsuki konbentzituko da, baita sozialista ikasiak ere. Sozialismo ikasia hitzak–
Inoiz ez da erabili–
‘sozialismo zientifikoa’–
sozialismo utopikoarekiko kontrajarrita soilik, zeinak lilura berriak sorrarazi nahi baitizkio jendeari, jendeak berak sortutako mugimendu sozialera bere ikerketa zientifikoak mugatu ordez; ikusi Proudhonen aurkako nire liburua–
zeina behin eta berriz erabiltzen baita lassalletarren eta marxisten idazkietan eta hiztaldietan; horiek frogatzen dute herriaren estatua deitua ezer ez dela izango baizik herri-masen zuzendaritza oso despotikoa gizon benetan edo ustez ikasien aristokrazia oso txiki batek burutua. Herria ez da zientifikoa; horrek esan nahi du erabat liberatua egongo dela gobernuaren arduratik. Erabat txertatua egongo da gobernatu beharreko taldean. Askapen bikaina!
Marxistek hautematen dute kontraesan hau, eta adituen gobernu bat (quelle rêverie!) munduko zapaltzaileena, gorrotatuena eta arbuiagarriena izango dela, eta haren forma demokratiko guztiak gorabehera diktadura bat izango dela, eta beren burua kontsolatzen dute diktadura hori behin-behinekoa eta laburra izango den pentsamenduarekin.
Inoiz ez da erabili–
‘sozialismo zientifikoa’–
sozialismo utopikoarekiko kontrajarrita soilik, zeinak lilura berriak sorrarazi nahi baitizkio jendeari, jendeak berak sortutako mugimendu sozialera bere ikerketa zientifikoak mugatu ordez; ikusi Proudhonen aurkako nire liburua–
zeina behin eta berriz erabiltzen baita lassalletarren eta marxisten idazkietan eta hiztaldietan; horiek frogatzen dute herriaren estatua deitua ezer ez dela izango baizik herri-masen zuzendaritza oso despotikoa gizon benetan edo ustez ikasien aristokrazia oso txiki batek burutua. Herria ez da zientifikoa; horrek esan nahi du erabat liberatua egongo dela gobernuaren arduratik. Erabat txertatua egongo da gobernatu beharreko taldean. Askapen bikaina!
Marxistek hautematen dute kontraesan hau, eta adituen gobernu bat (quelle rêverie!) munduko zapaltzaileena, gorrotatuena eta arbuiagarriena izango dela, eta haren forma demokratiko guztiak gorabehera diktadura bat izango dela, eta beren burua kontsolatzen dute diktadura hori behin-behinekoa eta laburra izango den pentsamenduarekin.
Non, mon cher! – Langileen klase-menderakuntza mundu zaharreko estratuen gainean, zeinak haien aurka borrokan ari baitira bakarrik iraun dezake klase-gizartearen oinarri ekonomikoa ezereztua izan ez den bitartean.
Haiek diote beren ardura eta helburu bakarra izango dela herria hezi eta jasotzea (tabernako politikaria!) bai ekonomikoki eta bai politikoki halako mailaraino, non gobernua oso laster izango baita alferrikako eta estatuak galdu egingo baitu erabat bere izaera politiko, hau da, menderatzailea, eta bere akordio propioz eraldatu egingo da interes ekonomikoen eta erkidegoen antolakuntza aske batean. Hori begi-bistako kontraesana da. Baldin eta haren estatua herri-estatu bat bada, zergatik ezereztu, eta herriaren askapen errealerako hura ezereztea beharrezkoa bada, zergatik ausartzen dira orduan herri-estatu deitzen?
Haiek diote beren ardura eta helburu bakarra izango dela herria hezi eta jasotzea (tabernako politikaria!) bai ekonomikoki eta bai politikoki halako mailaraino, non gobernua oso laster izango baita alferrikako eta estatuak galdu egingo baitu erabat bere izaera politiko, hau da, menderatzailea, eta bere akordio propioz eraldatu egingo da interes ekonomikoen eta erkidegoen antolakuntza aske batean. Hori begi-bistako kontraesana da. Baldin eta haren estatua herri-estatu bat bada, zergatik ezereztu, eta herriaren askapen errealerako hura ezereztea beharrezkoa bada, zergatik ausartzen dira orduan herri-estatu deitzen?
Liebknechten herri-estatua leloarekin beti aritzeaz aparte, zeina Manifestu Komunistaren eta abarren aurka zuzenduriko zentzugabekeria baita, bakarrik esan nahi du, proletalgoa borrokaren aldian, zeinak gidatzen baitu gizarte zaharra eraistera, artean gizarte zaharraren oinarriaren gainean dihardu, eta hortik dator forma politikoen barruan mugitzea, zeinak gutxi-asko hari baitagozkio, artean ez da iritsi haren azken antolakuntzara, eta hortik haren askapena lortzeko metodoetara jo du, zeinak baztertuak izango baitira askapena lortu bezain laster. Hortik Bakunin jaunak ondorioztatzen du proletalgoak ez lukeela ezer egin behar… eta likidazio unibertsalaren egunari –Azken Judizioari itxarotea besterik ez…
--Karl Marx.
Harpidetu honetara:
Mezuak (Atom)