Justiziarik ez justizia kapitalistarekin!
Es gibt keine Gerechtigkeit in den kapitalistischen Gerichten!
Justiziarik ez justizia kapitalistarekin!
'Estatua eta Iraultza' (Lenin) 4.kapitulua, 1.puntua
IV. KAPITULUA
Jarraipena.Engelsen azalpen gehigarriak
Marxek Komunaren esperientziaren esanahiaren funtsezko
tesiak ezarriak utzi zituen. Engels behin eta berriz itzuli zen
gai honetara, Marxen azterketa eta ondorioak argituz eta batzuetan
auziaren beste aspektu batzuk azalduz, eta halako indar
eta erliebearekin egin zuen, ezen bereziki beharrezkoa
gertatzen dela azalpen hauetan geratzea.
1.- “ETXEBIZITZAREN ARAZOA”
Etxebizitzaren arazoari buruzko bere lanean (1872), Engelsek
jada Komunaren esperientzia kontuan hartzen du, hainbat alditan
Estatuarekiko iraultzak dituen eginkizunetan gelditzen
delarik. Interesgarria da ikustea, gai zehatz baten inguruan
nola nabarmentzen diren, alde batetik, Estatu proletarioaren
eta egungo Estatuaren arteko ezaugarri amankomunak —bi
kasuetan Estatu bati buruz hitz egiteko oinarria ematen digutenak—
eta, beste aldetik, ezberdintasunen ezaugarriak edo
Estatuaren suntsiketarako trantsizioa.
“Nola konpondu, orduan, etxebizitzaren arazoa? Egungo
gizartean beste edozein arazo bezala konpontzen da: eskaintzaren
eta eskariaren parekatze ekonomiko gradualaren bidez,
konponbideak etengabe arazoa ugaltzen duelarik eta, beraz, ez
hau ez da konponbidea. Iraultza sozialista batek arazo hau konponduko
lukeen modua, ez dago denbora eta toki testuinguruaren
baitan bakarrik, baizik eta, gainera askoz garrantzi
handiagoa duten auziekin erlazionatzen da, hauen artean funtsezkoenetako
bat bezala, hiriaren eta nekazalguneen kontrastea
dagoelarik. Nola gu ez garen jarduten etorkizuneko gizartearen
antolakuntzarako ezein sistema utopiko eraikitzen, alferrikakoa
izango zen hemen geratzea. Egia da, hala ere, hiri
handietan eraikin nahikoa existitzen direla jada gaur, erabilera
arrazional bat emango balitzaie, berehala etxebizitzaren
benetako triskantza oro konpontzeko. Hau, noski, egungo jabeak
desjabetuz eta beren etxeetan etxerik ez duten edo pilaturik
bizi diren langileak sartuz bakarrik lor daiteke. Eta proletalgoak
botere politikoa konkistatu bezain laster, neurri hau,
herri-onuren interesak inposatua, gaur egungo Estatuak burutzen
dituen beste desjabetzeak eta etxebizitzen konfiskazioak
burutzea bezain erraza izango da” (22. orr. 1887ko argitalpen alemaniarrean).
Hemen Engelsek ez du estatu boterearen formaren aldaketa
aztertzen, baizik eta soilik bere ekintzen edukia. Etxebizitzen
desjabetze eta konfiskazioak egungo Estatuaren aginduz
ere burutzen dira. Ikuspuntu formaletik Estatu proletarioak
ere etxebizitzak konfiskatzeko eta eraikinak desjabetzeko “aginduko”
du. Baina bistakoa da aparatu betearazle zaharra, burgesiari
lotutako burokrazia, sinpleki erabilezina izango litzakeela
Estatu proletarioaren aginduak gauzatzeko.
“…Argi utzi behar da biztanleria langilea, lan bitarteko
guztiez, industria guztiaz, eraginkorki jabetzea, hain zuzen
ere “erreskate” proudhondarraren aurkakoa dela. Bigarren konponbidean,
langile bakoitza da etxebizitzaren, landaren, lan bitartekoaren
jabe izatera pasatzen dena; lehenengoan, aldiz, “biztanleria
langilea da” etxebizitzen, fabriken eta lan bitartekoen
jabe kolektibo izatera pasatzen dena, eta ez da oso probablea,
trantsizio aldian behintzat, gizabanakoei edo kooperatiba sozietateei
gastuen kalteak ordaindu gabe hauen erabilpena
ematea. Lur jabetzaren abolizioak lurraren errentaren abolizioa
inplikatzen ez duen moduan, hau gizartearen esku jartzea
baizik, nahiz eta aldaketa batzuekin izan; biztaleria langilea
lan bitarteko guztiez eraginkorki jabetzeak, ez du kentzen, inondik
inora, errenta erlazioa mantentzea”. (68. orr.)
Pasarte honetan zirriborraturiko auzia, Estatuaren iraungipenaren
oinarri ekonomikoen auzia, hurrengo kapituluan aztertua
izango da. Engels berebiziko zuhurtziaz mintzatzen da,
“ez da oso probablea”, “trantsiziozko aldian behintzat”, Estatu
proletarioak etxebizitza dohainik ematea esatean. Familia ezberdinei
herri guztiaren jabetza diren etxebizitzak errentan emateak,
alokairu bat kobratzea, etxebizitzaren banaketaren kontrol
eta erregulazio jakin bat ematea suposatzen du. Honek guztiak
Estatu forma jakin bat eskatzen du, baina ez du behar inondik
inora aparatu militarrik ezta egoera pribilegiatu batez gozatzen
duten funtzionarioen aparatu berezirik ere. Eta etxebizitzak
dohainik ematea posible izango den egoera baterako trantsizioa,
Estatuaren erabateko “iraungipenarekin” loturik dago.
Nola Blanquistek, Komunaren ondoren eta honen esperientziak
bultzaturik, marxismoaren printzipioen jarrera hartu zutenari
buruz hitz egitean, Engelsek honako posizionamendu hau
formulatzen du ondorengo terminoetan:
“…Proletalgoaren ekintza politikoaren eta bere diktaduraren
beharra, klaseen ezabaketarako eta, hauekin Estatua
ezeztatzeko pasuso bezala…” (55. orr.).
Kritika literalaren zaletu batzuek edo marxismoaren zenbait
“sarraskitzaile” burgesek agian kontraesan bat aurkituko
dute “Estatuaren ezabaketaren” aitorpen honen eta aurrerago
aipaturiko Anti-Dühringeko pasartean, halako formula anarkista
izateagatik ukatzearen artean. Ez luke ezer arrarotik
edukiko, oportunistek ere Engels “anarkisten” artean sailkatuko
balute, gaur geroz eta gehiago orokortuz baitoa sozialchauvinisten
artean internazionalistak anarkistatzat salatzeko
tendentzia.
Marxismoak beti azaldu izan du klaseen ezabaketarekin
batera gauzatuko dela Estatuaren ezabaketa. Hain ezaguna
den “Estatuaren iraungipenari” buruzko Anti-Dühringeko pasarteak
ez ditu anarkistak sinpleki Estatuaren ezabaketaren
alde agertzeagatik salatzen, Estatua “gauetik goizera” ezabatzeko
aukera predikatzeagatik baizik.
Gaur egun nagusi den doktrina “sozialdemokratak” erabat
desitxuratu duenez Estatuaren suntsiketarekiko marxismoak
anarkismoaren aurrean duen jarrera, oso baliagarria
izango da Marx eta Engelsek anarkistekin eduki zuten polemika
bat gogoratzea.
Documental con entrevistas a trotskistas
The Trotsky Project from Lindy Laub on Vimeo.
David Loeb Weiss eta Lindy Laub-ek eginiko dokumentalean trotskismoarekin erlazionaturiko jendea elkarrizketatzen dute: James P. Cannon, CLR James, Dmitri Volkogonov, Esteban Sedov, Pierre Frank, Nadezhda Joffe, James T. Farrell, George Novack, e.a.
Documental de David Loeb Weiss y Lindy Laub con entrevistas a gente relacionada con el trotskismo: James P. Cannon, C.L.R. James, Dmitri Volkogonov, Esteban Sedov, Pierre Frank, Nadezhda Joffe, James T. Farrell, George Novack, etc.
Petroleoa Mendebaldearentzat
 Gerra kriminalak: Trinidad Jimenez eta Ali El-Essawi  ...eta orain Sarkozyrekin  |
| Libiar "matxinatuak", inperialisten morroiak |
Guerra imperialista en Libia: Gaddafi dice que apoyará a independentistas vascos
 |
| Afganistango abenturak |
El coronel bonapartista Muammar al-Gaddafi, en un discurso grabado emitido ante miles, amagó con apoyar a movimientos de liberación nacional en Europa (aunque alguno reaccionario como el de la Padania) y Africa (como los enclaves de Ceuta/ سبتة y Melilla/مليلية ocupados por España) en represalia por la guerra imperialista contra Libia.
Esto parece ser que dijo Muammar al-Gaddafi:
"Y nosotros podemos trasladar la guerra a ellos, a Europa. Liberaremos Ceuta y Melilla, y las Canarias y Andalucía, el País Vasco y Lampedusa, Pantellería (isla italiana al sur de Sicilia), Sicilia y Padania (zona sita al norte de Italia), y nosotros podemos aliarnos con estos pueblos. Y también con Escocia, nos aliamos con ellos y reconocemos su soberanía, la apoyamos hasta que se independice".
"Nosotros hicimos una amistad con ellos [con los imperialistas] y hemos callado sobre su ocupación de Ceuta y Melilla y la ocupación de las Islas Canarias, y la ocupación de Lampedusa y de los pueblos emergentes y nosotros callamos por la amistad con ellos, negocios e inversiones, turismo y el afecto".
"En su momento desagradecieron y enloquecieron y arruinaron todo lo bueno. Y ya que arruinaron todo, que sea también de nuestra parte. Vamos a liberar Ceuta y Melilla, vamos a aliarnos con los vascos y Padania, Lampedusa y Córcega, Pantellería y Canarias, Reunión, Mayotte. Todos esos son territorios africanos ocupados por Francia y España y ellos quieren liberarse, podemos apoyarlos. Padania quiere la independencia, Escocia quiere la independencia, el País Vasco quiere la independencia".
"Todos estos pueblos quieren la independencia. Podemos reconocerlos y aliarnos con ellos y entonces se van a arrepentir los tiranos aliados. Cuando se traslade la guerra a Europa, sí se van a arrepentir. Nosotros podemos mover la guerra pero ahora advertimos"
--M.Gaddafi, emitido el 8 de julio de 2011
Tropas españolas y francesas, fuera de Africa!
Por la defensa de Libia ante el ataque imperialista!
LIBIA DEFENDATU ERASO INPERIALISTAREN AITZINEAN!
Antikapitalistak-Gorripidea, cobertura de izquierda para la agresión de la OTAN
He aquí a los social-imperialistas de Antikapitalistak-Gorripidea con sus pancartas y banderitas monárquicas libias promocionando a los supuestos rebeldes libios, un conglomerado de fuerzas monárquicas, clericales, mafiosas, de antiguos gadhafistas cambiados de bando, de caciques tribales descontentos con el gobierno capitalista de Gadhafi. Son peones, todos ellos, del imperialismo francés y español.
Los facciosos libios nada tienen de revolucionarios, en nada constituyen fuerzas populares, ni mucho menos obreras. No son más que mercenarios pagados por la OTAN para saquear el petroleo libio, son sus peones, sus tropas asesinas sobre el terreno, a la que la mayoria de los dirigentes "izquierdistas" euskaldunas, españoles y franceses hacen el juego.
Libia, victima infantil de bombardeo imperialista.
Internationalist Group Euskal Herriaren independentzia eskubidearen alde agertu da
['The Internationalist', 2011ko uztaila]
"Even the democratic demands raised by various left groups are extremely limited. There is little mention of the reactionary king Juan Carlos, protector of the army, Guardia Civil and the rest of the repressive apparatus of the capitalist state. The camp at the Plaza del Sol has called for down with the monarchy, but to replace it with what? While seeking to mobilize the working class, poor and hard-hit petty bourgeois to fight the capitalist assault, a revolutionary nucleus would fight to bring down the monarchy, inherited from the Franco regime, in the struggle for a workers republic. It would defend the right of self-determination and for independence for Euskadi, the Basque country divided and oppressed by Spain and France, for returning the enclaves of Ceuta and Melilla to Morocco. It would call to mobilize the unions against police attacks on the anti-austerity protests, such as the brutal assault by the Mossos d’Esquadra against demonstrators on May 27, and for the formation of self-defense squads. This would, of course, clash with organizers’ policy of “non-violence” (toward the state). Where are the demands in defense of immigrants? Trotskyists call for the basic democratic demand for full citizenship rights for all immigrants, with or without papers, as was granted by the Paris Commune of 1871 and the Bolshevik Revolution of 1917."
--"The Rebellion of the Outraged", The Internationalist, 2011ko uztaila.
James Connolly
 |
| "Our demand most moderate are --we only want the Earth" (J.Connolly) |
"Sozialista bezala prest nago pertsona batek egin dezakeen guztia egiteko gure sorterriari dagokion eskubidea erdiesteko: independentzia; baina galdetzen bazait ea prest nagoen justizia sozialaren aldarrikapenetan kakots bakar bat mugitzeko klase pribilegiatuak lasaitzeko, orduan eskubide hau baztertu beharrean nago.
Jardunbide hori ez zen izango ez ohoragarria ez egingarria. Gogora dezagun deabruaren aldamenean dabilenak ez duela zerurik eskuratzen. Aldarrika dezagun argi eta garbi gure kredoa, gertakizunen logika gure alde dago."
—James Connolly, irlandar sozialista.'Sozialismoa eta nazionalismoa', 1897.
—James Connolly, irlandar sozialista.'Sozialismoa eta nazionalismoa', 1897.
Cano (PP), Olano (Ertzaintza), Buen (GAL) & Garitano jauna
Antonio Camacho, P$OEk izendatutako torturatzaileen buruzagi berria
Antonio Camacho (PSOE), nuevo ministro del interior del régimen español
U.R. euskal herritarra basatiki torturatua
Bildu mantiene la bandera española en Donosti
Un mes en el gobierno municipal y Bildu sigue luciendo la bandera borbónica
Bildu, el frente popular de Batasuna con los capitalistas de EA y Alternatiba.
Todo legal, todo normal. Un mes despues de que Bildu —el frente popular de Batasuna con la burguesa Eusko Alkartasuna y Alternatiba— relevara al GAL en la gobernación del ayuntamiento de Donosti, la bandera española sigue ondeando en la casa consistorial.
Bildu prometió paz, democracia, normalización, respeto a la ley y amor a los patrones... y la verdad que está cumpliendo con esmero todo lo prometido. Los frentepopulistas de Bildu prometieron (ser institucionalista es lo que tiene, siempre se está prometiendo) reparo y ternura para las que la TV llama "víctimas del terrorismo" de Euskadi Ta Askatasuna.
No se acuerdan, en cambio, que el ignominioso trapo español que luce en el mastil central es un insulto para los millones de victimas del colonialismo e imperialismo español en todos los continentes y que bajo ese infame estandarte se ha esclavizado, humillado y reprimido a pueblos enteros, entre ellos el vasco, y de entre ellos, varios centenares que a día de hoy se pudren en las carceles del Borbón.
De esas "víctimas del terrorismo" no se acuerdan los démocratas y pacifistas de Bildu. No han sacado la banderola de los presos al balcon del ayuntamiento, ni han retirado las placas colocadas por el PSOE-GAL bajo la bandera española en las que se lee "ETA no".
Estén ustedes lasai, señores explotadores y españolistas de cualquier pelaje, con Bildu todo sigue atado y bien atado.
Juan Karlos Izagirre eta Odon Elortza
"La unidad entre el proletariado y las clases dirigentes sacrifica al proletariado. La unidad con traidores significa la derrota"
—Karl Liebknecht, La nueva Paz Civil, 1918
“Con la entrada de un socialista en el gobierno, y la existencia de dominación de clase, el gobierno burgués no se transforma en un gobierno socialista, sino que el socialista se transforma en un ministro burgués […]
La entrada de un socialista en un gobierno burgués no es, como se piensa, una conquista parcial de los socialistas sobre el estado burgués, sino una conquista parcial del estado burgués sobre el partido socialista"
—Rosa Luxemburg, 'The Dreyfus Affair and the Millerand Case'
German Rodriguez, langileriak ez du barkatuko
Así asesina el PSOE en Libia
Bombardeo de la ONU/OTAN contra la Universidad Nasser en Tripoli, Libia. Así matan los muchachos del PsoE (y PNV):
NBE/NATOren bonbardaketa Tripoliko Nasser Unibertsitatearen aurka, Libian. Horrela erailtzen dute PsoEren (eta EAJren) mutilek:
Hil bedi inperialismoa, kapitalismoaren maila gorena!
'Estatua eta Iraultza' (Lenin) 3. kapitulua, 5.puntua
5.- ESTATU BIZKARROIAREN SUNTSIKETA
zentralismoaren aurkako borroka zaharraren neurriz kanpoko
forma bat bezala...
...Erregimen komunalak organismo sozialari itzuli zizkion
ordura arte “Estatu” bizkarroia xurgatzen ari zen indar
guztiak, zeina gizartearen kontura elikatzen baita eta honen
mugimendu askea oztopatzen baitu. Ekintza honekin bakarrik
Frantziaren birsorkuntza hasia zen...
…Erregimen komunalak nekazal guneetako ekoizleak
beren probintzietako hiriburuen gidaritza intelektualaren mendean
jarriko zituen, hemen, hiriko langileengan, beren interesen
ordezkari naturalak eskainiz. Komunaren existentzia soilak,
bistakoa zenez, herri autonomiako erregimen bat inplikatzen
zuen, baina ez jada alferrikakoa izango zen Estatu
botere baten kontrapisu gisa.”
“Estatu boterea deuseztea”, hau “bizkarroi” bat zela; bere
“mozketa” eta “suntsiketa”; jada alferrikakoa izango zen “Estatu
botere bat”: honela mintzatzen da Marx Estatuaz hitz egitean,
Komunaren esperientzia baloratuz eta aztertuz.
Hau guztia orain dela ia mende erdi izan zen idatzia, eta
orain benetako indusketetara jo behar da masa zabalen kontzientziara
faltsutu gabeko marxismo bat eramateko. Marxek
bizi izan zuen azken iraultzaren azterketak ahalbidetutako
ondorioak ahazmenera eramanak izan ziren, hain zuzen ere
proletalgoaren ondorengo iraultza handien momentua iritsi
zenean.
“...Komunari ezarri zaizkion interpretazioen aldaera anitzek
eta beren alderako interpretatu duten interesen aldaera
anitzek, forma politiko erabat malgua zela erakusten dute, gobernuen
aurreko forma guztiak ez bezala, denak oinarrian
errepresiboak izan zirela. Hona hemen bere benetako sekretua:
Komuna, esentzialki, langile klasearen gobernu bat zen, klase
ekoizleak klase jabedunaren aurkako borrokaren fruitua, azkenean
aurkitua, bere barnean lanaren emantzipazio politikoa
aurrera eramatea ahalbidetzen zuen forma politikoa...”
Azken baldintza hau gabe, erregimen komunala ezinezkoa
eta iruzur bat izango zatekeen…”.
Utopistek gizartearen eraldaketa sozialista eman behar
zen forma politikoak “aurkitzen” jardun zuten. Anarkistek alboratu
egin dute forma politikoen arazoa orokorrean. Egungo
sozialdemokraziako oportunistek Estatu demokratiko
parlamentarioaren forma burgesak hartu dituzte gainditu ezin
daitezkeen muga bezala, eta burua hautsi dute “eredu” honen aurrean
hainbeste ahuspeztatzen, anarkismotzat hartuz forma
hauek hausteko xede oro.
Marxek, sozialismoaren eta borroka politikoen historia
guztitik, Estatuak desagertu egin beharko duela eta bere
desagerketarako trantsizio forma (Estatutik ez Estaturako trantsizio
forma) “klase dominatzaile bezala antolatutako proletalgoa”
izango dela ondorioztatu zuen. Baina Marxek ez zuen helburutzat
hartzen etorkizun honetako forma politikoak
aurkitzea. Frantziako historiaren behaketa zorrotz bat egitera
mugatu zen, bere azterketa eta 1851 urtean eraman zuen ondorioa
behatzera: badator Estatu burgesaren makinaren suntsiketa.
Eta proletalgoaren masen mugimendu iraultzailea lehertu
zenean, mugimendu honek jasan zuen zartadaz gain, zein
forma agertu zituen aztertzen hasi zen.
Komuna iraultza proletarioagatik “azkenik aurkitua”
izan den forma politikoa da, lanaren emantzipazio ekonomikoa
lortzea ahalbidetzen duena.
 |
| Lenin Sverdlov-en eskubian, Urriko Iraultzaren urtemugan |
Jada aipatu ditugu eta orain hemen osatuko ditugu, Marxen
hitzak puntu honi dagokionean.
“...Ohikoa izaten da sorkuntza historiko berriak —idatzi
zuen Marxek—, bizitza sozialeko forma zaharren eta zenduen
erreprodukziotzat hartzea, hauekin antzekotasunen bat izan
baitezakete. Horrela, Estatu botere modernoa deusezten
(bricht: hausten) duen Komuna berri hau ere, Erdi Aroko komunaren
erreprodukziotzat hartua izan da... Estatu txikien
federazio bezala (Montesquieuek, girondinoek)..., gehiegizkozentralismoaren aurkako borroka zaharraren neurriz kanpoko
forma bat bezala...
...Erregimen komunalak organismo sozialari itzuli zizkion
ordura arte “Estatu” bizkarroia xurgatzen ari zen indar
guztiak, zeina gizartearen kontura elikatzen baita eta honen
mugimendu askea oztopatzen baitu. Ekintza honekin bakarrik
Frantziaren birsorkuntza hasia zen...
…Erregimen komunalak nekazal guneetako ekoizleak
beren probintzietako hiriburuen gidaritza intelektualaren mendean
jarriko zituen, hemen, hiriko langileengan, beren interesen
ordezkari naturalak eskainiz. Komunaren existentzia soilak,
bistakoa zenez, herri autonomiako erregimen bat inplikatzen
zuen, baina ez jada alferrikakoa izango zen Estatu
botere baten kontrapisu gisa.”
“Estatu boterea deuseztea”, hau “bizkarroi” bat zela; bere
“mozketa” eta “suntsiketa”; jada alferrikakoa izango zen “Estatu
botere bat”: honela mintzatzen da Marx Estatuaz hitz egitean,
Komunaren esperientzia baloratuz eta aztertuz.
Hau guztia orain dela ia mende erdi izan zen idatzia, eta
orain benetako indusketetara jo behar da masa zabalen kontzientziara
faltsutu gabeko marxismo bat eramateko. Marxek
bizi izan zuen azken iraultzaren azterketak ahalbidetutako
ondorioak ahazmenera eramanak izan ziren, hain zuzen ere
proletalgoaren ondorengo iraultza handien momentua iritsi
zenean.
“...Komunari ezarri zaizkion interpretazioen aldaera anitzek
eta beren alderako interpretatu duten interesen aldaera
anitzek, forma politiko erabat malgua zela erakusten dute, gobernuen
aurreko forma guztiak ez bezala, denak oinarrian
errepresiboak izan zirela. Hona hemen bere benetako sekretua:
Komuna, esentzialki, langile klasearen gobernu bat zen, klase
ekoizleak klase jabedunaren aurkako borrokaren fruitua, azkenean
aurkitua, bere barnean lanaren emantzipazio politikoa
aurrera eramatea ahalbidetzen zuen forma politikoa...”
Azken baldintza hau gabe, erregimen komunala ezinezkoa
eta iruzur bat izango zatekeen…”.
Utopistek gizartearen eraldaketa sozialista eman behar
zen forma politikoak “aurkitzen” jardun zuten. Anarkistek alboratu
egin dute forma politikoen arazoa orokorrean. Egungo
sozialdemokraziako oportunistek Estatu demokratiko
parlamentarioaren forma burgesak hartu dituzte gainditu ezin
daitezkeen muga bezala, eta burua hautsi dute “eredu” honen aurrean
hainbeste ahuspeztatzen, anarkismotzat hartuz forma
hauek hausteko xede oro.
Marxek, sozialismoaren eta borroka politikoen historia
guztitik, Estatuak desagertu egin beharko duela eta bere
desagerketarako trantsizio forma (Estatutik ez Estaturako trantsizio
forma) “klase dominatzaile bezala antolatutako proletalgoa”
izango dela ondorioztatu zuen. Baina Marxek ez zuen helburutzat
hartzen etorkizun honetako forma politikoak
aurkitzea. Frantziako historiaren behaketa zorrotz bat egitera
mugatu zen, bere azterketa eta 1851 urtean eraman zuen ondorioa
behatzera: badator Estatu burgesaren makinaren suntsiketa.
Eta proletalgoaren masen mugimendu iraultzailea lehertu
zenean, mugimendu honek jasan zuen zartadaz gain, zein
forma agertu zituen aztertzen hasi zen.
Komuna iraultza proletarioagatik “azkenik aurkitua”
izan den forma politikoa da, lanaren emantzipazio ekonomikoa
lortzea ahalbidetzen duena.
 |
| Communards |
Komuna estatu makina burgesa suntsitzeko iraultza proletarioaren
lehen saiakera da, eta suntsiturikoa ordezkatu dezakeen
eta ordezkatu behar duen “azkenik aurkituriko” forma
politikoa.
Aurrerago, gure azalpenean zehar, 1905eko eta 1917ko
iraultzak, beste egoera batzuetan, baldintza ezberdinetan,
Komunaren obra jarraitzen dutela eta Marxen azterketa historiko
bikaina baieztatzen dutela ikusiko dugu.
--Lenin
Autodefentsa
El líder libio Muamar Gadafi amenazó hoy a la OTAN con emprender ataques en territorio europeo si la Alianza no cesa la operación militar contra su régimen, comunicó la agencia AP.
“Podemos tomar la decisión de tratar a ustedes como ustedes nos tratan a nosotros. Si lo hacemos, trasladaremos operaciones militares a Europa”, declaró Gadafi, al dirigir un mensaje grabado para sus adeptos reunidos en la plaza central de Trípoli.
Según la agencia France Presse, el líder libio exhortó a sus partidarios a apoderarse de las armas que Francia suministra a los insurrectos.
La manifestación de este viernes en apoyo a Gadafi fue una de las más multitudinarias durante las últimas semanas. [iturria: RIA-novosti]
Gogora dezagun Leninek esandakoa:
El socialismo y la guerra: “Si, por ejemplo, mañana Marruecos declarase la guerra a Francia, la India a Inglaterra, Persia o China a Rusia [zarista], etc., estas guerras serían guerras ‘justas’, guerras ‘defensivas’, cualquiera que fuese el país que atacara primero, y todo socialista desearía la victoria de los Estados oprimidos, dependientes, de derechos mermados, en la lucha contra las ‘grandes’ potencias opresoras, esclavistas y expoliadoras” (Lenin, Obras completas, tomo XXII).
« [...] si demain le Maroc déclarait la guerre à la France, l'Inde à l'Angleterre, la Perse ou la Chine à la Russie [tsariste], etc., ce seraient des guerres "justes", "défensives", quel que soit celui qui commence, et tout socialiste appellerait de ses vœux la victoire des Etats opprimés, dépendants, lésés dans leurs droits, sur les "grandes" puissances oppressives, esclavagistes, spoliatrices. »
—Lenin, 'Le Socialisme et la guerre', mars 1915, œuvres, tome 21
2011, for new Revolutions!
por nuevas Revoluciones!
Haiti, 1791...
Estatu Batuak, 1861...
![]()
Haiti, 1791...
Estatu Batuak, 1861...
Paris, 1871...
Toussaint L'Ouverture, Harriet Tubman eta Karl Marx irudian
"Komunistek uko egiten diote beren ideia eta asmoak ezkutatzeari. Ageriki aitortzen dute beren xedeak orain arteko ordena soziala indarrez amilduz bakarrik lor daitekeela. Ikara bitez klase menderatzaileak iraultza komunistaren aurrean. Proletarioek beren kateak baizik ez dituzte galtzeko. Mundu bat dute irabazteko. HERRIALDE GUZTIETAKO PROLETARIOAK, ELKAR ZAITEZTE!"
(Karl Marx eta Friedrich Engels, 'Alderdi komunistaren manifestua')
2011 ANIVERSARIO DE ...
1791, la Revolución de los esclavos haitianos al calor de la Revolucíón francesa
1861, la Guerra Civil estadounidense contra el esclavismo, la ultima Revolución burguesa
1871, la Comuna de Paris, la efímera dictadura del proletariado contra la esclavitud asalariada
Harpidetu honetara:
Mezuak (Atom)