El soviet de Petrograd, ejemplo de dictadura obrera revolucionaria
Urte jakin batzuez behin, Parlamentuan, klase dominatzailearen
zein kidek zapaldu eta esplotatu behar duten herria
erabakitzea: hona hemen parlamentarismo burgesaren benetako
esentzia, ez bakarrik monarkia konstituzionaletan, baita
errepublika demokratikoenetan ere.
Baina Estatuaren auzia planteatzen badugu, eta parlamentarismoa
—Estatuko instituziotzat hartuz— proletalgoak
eremu honetan dituen eginkizunen ikuspuntutik aztertzen badugu,
non dago orduan parlamentarismoaren irtenbidea? Nola
da posible bera gabe moldatzea? Behin eta berriz esan behar
da: Komunaren esperientzian oinarritutako Marxen ikasgaiak,
hain ahaztuak daude, ezen “sozialdemokrata modernoari”
(irakur: sozialismoren egungo traidoreari) sinpleki ulertezina
egiten zaiola anarkista edo erreakzionarioa ez den parlamentarismoaren
beste kritika bat.
Parlamentarismoaren irtenbidea ez dago, noski, instituzio
ordezkatzaileak eta hautagarritasuna abolitzean, instituzio
ordezkatzaileak hitzontzikerien toki izatetik “lanaren” korporazio
izatera eraldatzean baizik.
“Ez korporazio parlamentario bat, lanaren korporazio bat
baizik”: tiro hau zuzenean doa parlamentari modernoen eta
sozialdemokraziako “gonapeko txakur” parlamentarien bihotzera!
Jar ezazue arreta edozein herrialde parlamentarietan, Iparramerikatik
Suitzara, Frantziatik Ingalaterrara, Norvegia, etab.:
benetako “Estatuko” eginkizunak atzetik isilpean egiten dira
eta ministerioek, ofizinek, Estatu Nagusiek burutzen dituzte.
Parlamentuetan ez da berriketa besterik egiten, “jende xehea”
liluratzeko helburu bereziarekin.
--Lenin, Estatua eta Iraultza
Democracia borbonica
